Translate this page! Share with others :-)Powered by  Translate |
UTF-8 is probably the most commonly used encoding. Unicode for humanity united.
WROCLAW, POLAND, EUROPEAN CAPITAL OF CULTURE 2016
WROCŁAW, EUROPEJSKA STOLICA KULTURY 2016, ESK
Home Page / Strona: 12, Go to / Idź do Page / str.
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 13, 14,15, 16, 17, 18, 19
Wroclaw, Poland, the European Capital of Culture 2016
Azzurro: the most beautiful nail polish for summer in Polish Wroclaw.
Fine art photography by Zbigniew Halat
| Cerco l'estate tutto l'anno e all'improvviso eccola qua. Lei è partita per le spiagge e sono solo quassù in città, sento fischiare sopra i tetti un aeroplano che se ne va. Azzurro, il pomeriggio è troppo azzurro e lungo per me. Mi accorgo di non avere più risorse, senza di te, e allora io quasi quasi prendo il treno e vengo, vengo da te, ma il treno dei desideri nei miei pensieri all'incontrario va. Sembra quand'ero all'oratorio, con tanto sole, tanti anni fa. Quelle domeniche da solo in un cortile, a passeggiar... ora mi annoio più di allora, neanche un prete per chiacchierar... Azzurro, il pomeriggio è troppo azzurro e lungo per me. Mi accorgo di non avere più risorse, senza di te, e allora io quasi quasi prendo il treno e vengo, vengo da te, ma il treno dei desideri nei miei pensieri all'incontrario va. Cerco un po' d'Africa in giardino, tra l'oleandro e il baobab, come facevo da bambino, ma qui c'è gente, non si può più, stanno innaffiando le tue rose, non c'è il leone, chissà dov'è... Azzurro, il pomeriggio è troppo azzurro e lungo per me. Mi accorgo di non avere più risorse, senza di te, e allora io quasi quasi prendo il treno e vengo, vengo da te, ma il treno dei desideri nei miei pensieri all'incontrario va. | Szukam lata cały rok i nagle oto jest tu. Ona wyjechała na plaże i jestem sam tu w mieście słyszę ponad dachami świst odlatującego samolotu.(jej samolotu?) Błękitne, popołudnie jest zbyt błękitne i długie dla mnie spostrzegam, że nie mam już źródeł bez ciebie a więc prawie, prawie wsiadam w pociąg i jadę, jadę do ciebie. Pociąg pragnień w myślach moich w przeciwnym kierunku mknie. Wydaje się (jak) kiedy bywałem w kaplicy, na mocnym słońcu, wiele lat temu. I tamte niedziele, sam na dziedzińcu by spacerować Teraz nudzę się bardziej niż wtedy, -(nie ma) nawet żadnego księdza żeby pogadać. Błękitne, popołudnie jest zbyt błękitne i długie dla mnie spostrzegam, że nie mam już źródła bez ciebie a więc prawie, prawie wsiadam do pociągu i jadę, jadę do ciebie. Pociąg pragnień w mych myślach na przeciw mknie. Szukam odrobiny Afryki w ogrodzie, między oleandrem i baobabem, jak to robiłem jako dziecko, ale tu są ludzie, już nie można(nie wypada). Właśnie podlewają twoje róże, nie ma (tego)lwa, któż wie gdzie jest. Błękitne, popołudnie jest zbyt błękitne i długie dla mnie spostrzegam, że nie mam już więcej źródeł bez ciebie a więc prawie, prawie wsiadam w pociąg i jadę, jadę do ciebie. Pociąg pragnień w mych myślach naprzeciw mknie.(inaczej:pociąg w moich myślach na przeciw pragnień mknie) | All year I'm looking for the summer and all of a sudden, here it is. She left for the beach and I'm alone, up here, in the city I hear wistling above the roofs an airplane that is leaving. Blue the afternoon is too blue and too long for me I remember not having enough risources anymore without you, and so i'm about to take the train and I'm coming where you but the train of desires in my mind goes the opposite way. It seems like being at the oratory with so much sun, so many years ago. Those lonely Sundays in a courtyard, taking a walk... now is more annoying than back then not even a priest to chat with... Blue the afternoon is too blue and too long for me I remember not having enough risources anymore without you, and so i'm about to take the train and I'm coming where you but the train of desires in my mind goes the opposite way. I'm looking for a piece of Africa in the garden between the oleander and the monkey bread like I used to do as a child but there are a lot of people, it's not possible anymore the are watering your roses the lion is not here anymore, who knows where he is... Blue the afternoon is too blue and too long for me I remember not having enough risources anymore without you, and so i'm about to take the train and I'm coming where you but the train of desires in my mind goes the opposite way. |